مقایسه شاخص های مبتنی بر مدل سیستم به منظور تشخیص نزدیکی به فرو پاشی ولتاژ

در این پایان نامه مقایسه ای بین شاخصهای مختلف پایداری ولتاژ انجام شده است. این شاخصها را می توان بر اساس ساختار و کاربردشان به چند دسته تقسیم نمود: دسته اول شاخص هایی هستند که بر اساس عناصر ماتریس ژاکوبین پخش بار پایه گذاری شده اند، دسته دوم شاخص هایی می باشند که بر اساس عناصر ماتریس و تعدادی از متغیرهای سیستم مانند اندازه و زاویه ولتاژ ها هستند. محاسبات این دو دسته بر روی شین های سیستم قدرت انجام می شود. اما در دسته سوم که به شاخص های خط معروف می باشند محاسبات بر اساس توان عبوری از خطوط سیستم است. شاخص هایی که بر اساس عناصر ماتریس ژاکوبین پخش بار هستند به منظور پیش بینی فاصله نقطه کار کنونی تا نقطه سقوط ولتاژ سیستم به کار می روند. کاربرد این شاخص ها در مواقعی می باشد که بهره بردار می خواهد حاشیه پایداری ولتاژ سیستم را به ازای وقوع اغتشاش های مختلف تعیین کند. شاخص های دسته دوم دارای قابلیت پیش بینی نقطه سقوط ولتاژ نیستند، اما از آنجا که محاسبه ساده ای دارند می توانند جهت رتبه بندی اغتشاش های محتمل مورد استفاده قرار گیرند ضمن اینکه شین های بحرانی را نیز مشخص می کنند. شاخصهای دسته سوم پایداری خطوط را بررسی می کنند یعنی خطوط بحرانی سیستم قدرت را تعیین می نمایند تا اقدامات مقتضی به منظور افزایش ایمنی سیستم انجام شود. در این پایان نامه به منظور شبیه سازی شاخص ها و مقایسه چند نمونه آنها از سیستم 14شینه ieee استفاده گردیده است.